Sivas’ta, 2 Temmuz 1993’teki yobaz akında hayatını yitiren ozan Nesimi Çimen’in oğlu Mazlum Çimen, “2 Temmuz Madımak Katliamı’ndan sonra acı, mola vermedi hiç bu ülkede” dedi.
Mazlum Çimen, 2 Temmuz kırımına ait Cumhuriyet’in sorularını şöyle yanıtladı:
Kıyım dediler, yangın dediler, öldürüm dediler. Kozmosu yalın ve çıplak algılayanlar için, bu kelamlar karşılar mı 2 Temmuz’u?
Hiçbir sözcük ya da tanımlama 2 Temmuz Sivas Madımak Katliamı’nı açıklamıyor, karşılamıyor. Ya da ben şimdi karşılayacak bir sözcükle karşılaşmadım. Bunu teğe bir acı kaynağı olan kişi olarak söylüyorum, duygusal bağların hâkim olduğu bir hissiyatla değil. Evet, çok şey söylendi, çok şey yazıldı; lakin yetmedi. Dava zamanaşımına uğramasaydı, lakin adil olarak sonuçlansaydı, tahminen o sonucun içinden karşılayacak bir sözcük türetebilirdik… Madımak Katliamı, benim için ayrıyeten bir çocuk katliamıdır da bir bakıma. Katledilenlerin yaş ortalamalarına bir bakın…
Giden gelmiyor, yiten yetmiyor bu memlekette. Sığlarda sağ kalanlar mı daima belirleyici olacak? Daima yanacak mı insanlık?
Şimdi bir oksijen aldı üzere ülke: Bu ne kadar devam eder, bilemiyorum. Bu olumlu hava ne kadar eser, kestiremiyorum. Yalnızca umuyorum, diliyorum, zira dönüp baktığımda ülkemizde bu türlü olumlu süren bir ortam, bir periyot hatırlamıyoruz. “Huzur İslamda” üzere bir slogan vardı bir orta. Bana huzurun karar sürdüğü bir İslam coğrafyası gösterebilir misiniz? İnsan insanın kurdudur derler. Sanıyorum bu en çok bizim için geçerli. İslamın olduğu yerde ne acı ki Müslüman, Müslümanın kurdu olmuş. En azından 2 Temmuz Madımak Katliamı’ndan sonrasına bir bakın. Acı mola vermedi, orta vermedi hiç bu ülkede..
Nesimice “dağlara, taşlara, ovalara; canlıya, cansıza, sahraya” baksak ne görüyoruz bugün?
Nesimi’nin gözünden baktığımızda gördüğüm şu: Dağ, taş, hava, su, gök, yer neresinden bakarsam; acı, ıstırap, gam, zulüm ana tema. Hüzün yüklü her geçen ve gelecek olan gün. En ulu kıymetin aşk ve insan olduğunu anlamadığımız, anlayamadığımız sürece Nesimi’nin gözünden daima bunu göreceğiz…
