Bizim nesil biraz değişiktir. Yani 70’lerin ortalarından başlayarak 80’lere kadar doğanlar diyelim. Tarancı’ya nazaran bugünlerde yolun yarısını bulup birkaç sene de geçmiş olanlar. Lakin bence bile bile delirtildik biz. Daha çocukken başladılar üzerimizde çalışmaya. İnce ince, yol adap delirttiler bizi. Sonra da 2000’lerde AKP iktidarıyla taçlandırdılar bu delirtme planlarını. Fakat asıl çalışma 80’lerde başladı. Nasıl mı? Şöyle…
Subliminal mesajlar
Çocuk müzikleriyle aldılar akıllarımızı. 80’lerde çocuk müziği ismi altında bize dinlettikleri ve öğrettikleriyle başladılar planlarını uygulamaya. Mesela müziklerden biri; “Pazara gidelim, bir tavuk alalım, pazara gidip bir tavuk alıp ne yapalım?” diye başlıyor. Devamı ise tam bir meczupluk rüzgarı estiriyor. Bu birinci kelamlara cevap şöyle; “Happuru huppuru happuru huppuru yiyelim.” Bak bak, müziğe bak. Üstelik o yıllarda pazarda tavuk canlı satılıyor. Happuru huppuru yemek için bu tavuğun kesilmesi, yolunması falan üzere süreçler gerekiyor ki biz bu müzikle esasen hepsini aklımızdan geçirmiş oluyoruz. Sonra “Niye bu nesil arıza?” Ya ne olacaktı… En bilinen müziklerden biri hatta hala kullanılıyor lakin artık alışılmış AKP de olduğu için eskisi kadar tesirli değil. Bahsettiğim müzik melek yüzlü bir şeytan olan “Mini küçük bir kuş.” İrdeleyelim de görün içinde gizlediklerini. Ne diyor müzik; “Mini küçük bir kuş donmuştu, pencereme konmuştu. Aldım onu içeriye, cik cik cik cik ötsün diye. Pır pır ederken canlandı, ellerim bak boş kaldı.” Bir sefer küçük mini bir kuş donmuşsa pencereye konmaz, konamaz zira ölmüştür o. Düşmüştür oraya. İkincisi donmuş ya da ölmek üzere olan bir hayvanı “Cik cik cik cik” ötsün diye almak nasıl bir çıkarcılıktır? Bir de sonunda hayvan “pır pır pır pır” ediyor, resmen can çekişiyorken hayata dönüyor, uçup gitti diye üzülüyoruz. Neymiş, “Elleri bak boş kalmış”mış. Düzgün ya, niçin üzülüyorsun, canlanmış işte hayvancık. Sen her ne kadar çıkarların doğrultusunda içeri aldıysan da ötmemiş lakin canlanmış. Sonra “Sizin nesil niçin değişik?” İşte bundan değişik.
Felaket senaryosu
Mesela bir müzik daha var ki yeterlice akıllara ziyan. “Bir gün bir gün bir çocuk, konuta de gelmiş kimse yok. Açmış bakmış dolabı, şeker de sanmış ilacı. Yemiş yemiş bitirmiş, akşama başlamış sancı…” Kelamım ona ders verecek bir müzik fakat bildiğin felaket senaryosu. Küçücük çocuksun, müzik diye söylediğine bak. Neredeyse çocuk ölüyor müzikte. İşte arkadaşlar, bizim jenerasyon üzerinde bu türlü ince ince çalışıldı. O nedenle takmayın başınıza mecnun meczup hareketlerinizi. Hepsi olağan. Olması gerektiği üzere. Bu müziklerle büyüdük, kendinizi suçlamayın.
Cumhuriyet Pazar
