Defne Hadiş, 18 yaşında, bu yıl Darüşşafaka Lisesi’nden mezun oldu. Hadiş, Darüşşafaka’nın dayanağıyla bugüne kadar altı stant açtı. Genç yetenek önümüzdeki üç yıl boyunca Milano’da tam burslu olarak sanat ve ideoloji eğitimi alacak. Hadiş, “Yaşamım boyunca da bu iki disiplinde faaliyet gösterip dünyanın kurtuluşunu fikirde ve emekte arayan bir insan olacağım” diyor. Yetenekli lakin bir o kadar da bahadır ve başarılı olan Hadiş, İtalya’nın Roma kentinde 26. Dünya İdeoloji Olimpiyatları’nda ülkemizi temsil etti ve Onur Ödülü’ne kıymet görüldü.
Hadiş, “Türkiye İdeoloji Olimpiyatı’nın akabinde, Türkiye İdeoloji Kurumu’nun yaptığı elemenin sonucunda 26. Dünya İdeoloji Olimpiyatları’nda ülkemizi temsil etmek üzere seçilen iki öğrenciden biri oldum. Müsabakaya katılma fikri ise, ideoloji öğretmenimin teşviğiyle bir arada kaleme aldığım felsefî metinleri daha geniş kitlelere ulaştırma ve ideoloji alanında üretim gösteren beşerlerle milletlerarası bir platformda etkileşim halinde olma isteğim doğrultusunda oluştu” diyor.
Farklı filozoflardan üç alıntı…
Yarışmaya, IPO’nun (International Philosophy Olympiad) 4. günü yapılan imtihanda kaleme aldığı metin ile katılmış genç yetenek. Hadiş, “Dört saat süren imtihanda bana farklı filozoflardan seçilmiş üç alıntı verildi. Yazdığım metin ise verilen alıntılar içerisinden seçmiş olduğum alıntının çözümlenmesi üzerine inşa edilmiş İngilizce felsefi bir makaleydi” diyor. Ödül aldığı yapıtı ise şöye özetliyor Hadiş, “Ödül aldığım eser, Leonardo da Vinci’nin ‘The Codex’inden alıntılanan
‘Yalnızca, gözün yargısıyla ve pratik yaparak bir tasvir geleneğini sürdüren ressam, hiçbir sebebe dayanmaksızın, bir ayna üzeredir, önündeki tüm şeylere öykünür bilemeden onların hiçbirini’ referans cümleleri çerçevesinde şekillendi. Birinci evvel, kendi kendime yönelttiğim Da Vinci’nin kelam ettiği ressamın ‘kim olduğu’sorusunu, onu tanımlamak için kurduğu cümleleri açımlayarak yanıtladım. Bana nazaran bu ressam; Platon’un meşhur ‘Mağara Allegorisi’ içerisinde yaşayıp şeyler ve idealar dünyalarının sonlarını ‘mimesis’ (taklit) kavramı ile berlirleyen ve kendi öznelliğinin hususiyetini hiç eden kişiydi. Önünde duran şeyleri tasvir ediyor ancak tasavvur edemiyordu. Onlar olduğunu sanıyordu onların ne olduğunu bilmeden. ‘Bilebilmesi’ mümkün değildi zira kendine ilişkin rasyonel bir niyet tabanı yoktu” diyor.
Hadiş, böylesi bir yerin nasıl bir ressam tarafından oluşturulabileceği sorusuna ise şu cevabı veriyor, “Metnimde Aydınlanma Çağı filozoflarından, nörobilimden ve Rönesansla yükselen ‘hümanizm’ akımından yararlanarak yanıtlamayı hedeflediğim bir soruydu. Çözümlememin sonucunda vardığım yargı ise ressamın bir ayna olup şeyleri yansıtmaktansa aynada kendi yansımasına bakıp evvel kendini, kendi gerçekliğini, akabinde şeyleri anlamlandırması gerektiğiydi” diyor.
